| اصل ناں | اشرف حسین |
| قلمی ناں | اشرف حسین باقر |
| ذات | مگسی |
| اتہ پتہ | مظفر گڑھ |
| میدان | شاعر |
| استاد شاعر | دلنور نور پوری، نجیب اللہ نازش |
کجھ نمونہ کلام
غزل
| اے عشق ء عشق دا اوکوں کݙاہیں بخار تھی سڳدے |
| محبت دا خمار اوکوں کݙاہیں وی یار تھی سگدے |
| ولا سوچیم جو دل بدھ کے اوکوں اڄ سب ݙسیندا ہاں |
| ولا ݙر ڳیاں ݙسا وی بہاں اوندا کوئی یار تھی سڳدے |
| اندر دی بھاہ بجھاوݨ لیوں میݙے جزبے ابھردے رھے |
| محبت ھے میݙے وس نی سوچیم دیدار تھی سڳدے |
| میں اوندے ہتھ چمݨ کیتے ودھواں لب اے ممکن ھ |
| او ہٹکے او جو مالک ھے سوچیم تکرار تھی سڳدے |
| ولا رک ڳیاں ولا سوچیم اوندے رخسار چمدے ہیں |
| ولا سوچیم پہلے پچھداں پچھم انکار تھی سڳدے |
| ولا سوچیم جو پیراں دیاں میں تلیاں کوں ݙیواں بوسے |
| میݙی شاید ایں کوشیش وچ اوکوں وی پیار تھی سڳدے |
| ولا سوچیم آکھیں اوندیاں دی جھیل ءچ جھاتی پیندا ھاں |
| سوچیم کاوڑیج نہ پوے آکھیں دا وار تھی سڳدے |
| ولا سوچیم اوندے دل دی دہلیز ء ݙیندا ہاں دستک |
| سوچییم جو دل دی دھڑکن تے بندائے تیار تھی سڳدے |
| باقر ہیں کشمکش دیوچ خیالیں بدلی ھے کروٹ |
| میݙا وی عاشقاں دے وچ کݙاہیں شمار تھی سڳدے |
قطعہ
| ݙیسن درس اے محبت دا ݙیکھیں اݙراک تھیوݨ ݙے |
| اے پڑھ لکھ اپݨاں حق منڳسن ذرا چالاک تھیوݨ ݙے |
| چنگاری بل پئی ھے ہݨ تاں بھاہ بھڑک وی سڳدی ھے |
| میݙے ستے ھوے شیراں کوں باقر سڄاک تھیوݨ ݙے |
ݙوہڑا
| اساں بھولے لوک ہیں بھل پئے ہیں کینات کوں درس نہ ڈیوݨا ہا |
| مونہہ بند ھا ٹھیک پابندیاں وچ اوقات کوں درس نہ ڈیوݨا ہا |
| تیں مثل ھوا ساکوں مسل چھوڑے ݙینہ رات کوں درس نہ ڈیوݨا ہا |
| ݙینہہ ٹھیک ہن باقر نفرت دے تیݙی ذات کوں درس نہ ڈیوݨا ہا |