سر نانواں | مخلص دوست سئیں——- یونس ناصر |
لکھت | سعید ثروت |
اپݨیں وسیب ئچ اونویں تاں ٹیلنٹ دی کمی کینی۔ ھر حوالے نال میݙا وسیب بے مثال اے۔ لیکن ادب دی ڳال کروں تاں ساݙے وسیب دی ھر وستی ھر شہر ئچوں ݙوچار ناں ضرور نکلسن۔
خیر ساݙے ضلع رحیم یار خان کوں تاں ھکو اعزاز وی ڈھیر اے۔ جو اتھاں خواجہ غلام فرید سئیں جے عظیم شاعر پیدا تھئین۔ اینویں مولوی لطف علی سئیں تے قیس فریدی رح توں گھن تے اڄ دے عظیم شاعریں تک لیکن توجہ طلب ڳال اے۔
اڄ وی ساݙے ضلع رحیم یار خان ئچ ایہو ڄئے سینکڑاں شاعر موجود ئن۔ جنہیں دی سرپرستی اتے حوصلہ افزائی کیتی ونڄے تاں او ساݙے ضلع رحیم یارخان کیا پورے وسیب دا ناں روشن کر سڳدن۔ ایں لمبی فہرست وچوں ھک ابھردا ھویا، ھک نویکلے انداز ئچ ݙوہڑہ، نظم، غزل آکھݨ والا شاعر مخلص دوست سئیں ،،،،، یونس ناصر ،،،،، اے۔
آپ نے غالباً 1985 اپݨی شاعری دا آغاز کیتا تے استاد الشعرا قاصر جمالی صاحب دے اڳوں شکر رکھی۔ اوں دوران ایں آپ دا کلام مشاعریں وچ عوام دی توجہ دا مرکز بݨدا ڳیا۔ بلخصوص اے ڈوھڑہ ” میکوں چھوڑ تے ناصر کنݙ نہ کر میاں میں ھیݨاں میں کنݙ ݙینداں “۔ اے ݙوہڑہ تاں جناب دی شخصیت کوں چار چندر لا ݙتے۔
اوندے بعد ادب دے ٹھیکداریں ایں جوان کوں پچھونہاں کریندیں کریندیں آخر کار شاعری چھڑوا ݙتونے۔ ھݨ کجھ عرصہ پہلے کجھ مخلص سجݨیں دی بدولت ادب دے میدان ئچ جوان ولا ول آئے۔ آپ دے کجھ شعر تساں باذوق دوستاں دی نزر۔ شعر پڑھ تے اپݨی رائے دا اظہار ضرور کریسو۔ تاکہ ایہو ڄئے لوکیں دی حوصلہ افزائی تھیوے۔
ساݙے ڳل ڳانیاں مجبوریں دیاں کشکول انا دے ہتھ ءچ ھ |
لب ظرف ضمیر دے پہرے وچ ہر ٻول انا دے ہتھ ءچ ھ |
اے بھیک اوݙوں احسان رکھیے تک تول انا دے ہتھ ءچ ھ |
توݨیں ساہ ساہ ناصر گروی ھ سر ڈھول انا دے ہتھ ءچ ھ |
تو جو جانی کھل کھل تے ولٹیندا پئیں |
ݙس ہاں میݙی اکھ دئیں نیریں کیا آکھیے |
ھے کوئی اپݨا میل ملاپ مقدر وچ |
تیݙے ہتھ دئیں ݙیکھ لکیریں کیا آکھیے |
مسیں منہ جڑدے منہ بݨویندے وت کھلدے منہ کوں جھنݙ ݙینداں |
تھیندے منہ ݙمݨاں ݙسکار کیتے ݙے چپ تے ݙند منہ منݙ ݙینداں |
میݙے سر سارے الزام سہی میاں میں کوڑا میں ݙنݙ ݙینداں |
میکوں ناصر چھوڑ تے کنݙ نہ کر چلو میں ہیݨاں میں کنݙ ݙینداں |
عشوے غمزے اکھ دی شارت ہووے پئی |
اپݨے شیشے نال شرارت ہووے پئی |
ناصر سارے حال زبانی نی ہوندے |
چہرے تے کئی لال عبارت ہووے پئی |
تیݙے پھل توں ناصر تھئے چور شیشہ |
رقیبیں دے ڳئے ہن پتھر ایݙے اوݙے |
اجڑیں فصلیں دی جھاڑ رکھی رہ |
ہک نشاݨی ہے ناڑ رکھی رہ |
اعتباریں دے کہیں ولیکھے توں |
ول وی یاریں دی تاڑ رکھی رہ |
اوکھے ویلہے تے ول پکر پوسوں |
کہیں وی چنݙ وچ کباڑ رکھی رہ |