| ناں | عابد بلال |
| ڄم پل | 6 مارچ 1982ء |
| شعبہ | شاعر |
| اتہ پتہ | تونسہ شریف ، ڈیرہ غازی خان ، پاکستان |
شاعری دا منڈھ
عابد بلال کوں پہلے مصوری ، خطاطی دا بہوں وݙا شوق ہائی۔ شاعری انھاں دا تریجھا شوق اے۔ اٹھویں کلاس وچ ڄݙاں ہن تاں شاعری شروع کیتی ہائی۔
غزل دے نال دلچسپی
غزل عابد بلال کوں ٻہوں چنڳی لڳدی ہے۔ منڈھ توں عابد بلال کوں غزل دے نال دلچسپی ہائی۔ انھاں دا زیادہ کلام وی غزل دی صنف دے وچ ہے۔
تخلص دا استعمال
عابد بلال شاعری وچ اپݨا تخلص ”عابد“ رکھے۔ کتھائیں پورا ناں عابد بلال وی استعمال کیتے چا۔ مگر اپݨی شاعری وچ تخلص ٻہوں گھٹ استعمال کیتے۔ انھاں دا آکھݨ ہے جو ” ڄتھاں وی شعر اچ چار حرفا لوظ آ ونڄے او وی بے معنی ہووے تاں اس شعر دی روح کمزور تھی ویندی ہے۔ “. ایں واسطے عابد بلال اپݨے تخلص کوں ضرورت دے ویلے استعمال کیتے۔ عابد بلال اپݨے تخلص کوں بطور تخلص کتھاہیں وی استعمال نئیں کیتا۔
کجھ نمونہ کلام
غزل
| گزار چھوڑی ہے میں حیاتی میکوں سنڄاتی |
| میں ہک سمندر تے خاک پاتی میکوں سنڄاتی |
| طلب تیݙی دی امان وچ بے امن کھڑی ہاں |
| میں سک دی سدرہ تے چپ چپاتی میکوں سنڄاتی |
| کݙاہیں میں تیݙے حسین خوابیں دا حسن ہامی |
| اڄ اپݨے اندر توں پا ہاں جھاتی میکوں سنڄاتی |
| اٹھاوی سالیں کنوں مسلسل عذاب وچ ہاں |
| میں نال تیݙے میݙی حیاتی میکوں سنڄاتی |
| میکوں تاں شہر اچ عجیب رنگ دے فریب نظرن |
| میں کھیر دھوتا کھرا دیہاتی میکوں سنڄاتی |
| ہے عین ممکن میں اوہو عابد بلال ہوواں |
| ہݨیں ہک عابد دا ناں تاں چاتی میکوں سنڄاتی |
غزل
| ٹر سڳدی ھے سک سنڳتاݨی ، کتنے تاݨی |
| پیرو راݨھی، پگھرو پاݨی، کتنے تاݨی |
| کتنے تاݨی میݙا دامن تر راھݨاں ھے |
| اوندی چنری ھنجوں ھاݨی، کتنے تاݨی |
| قصے دا عنوان وٹاوو ہݨ تاں یارو |
| سݨدے راھسوں راجا راݨی ، کتنے تاݨی |
| میں تاں پیار دے راھ تے پہلی واری نکھتاں |
| جھاگݨاں پوندے ھنج دا پاݨی ، کتنے تاݨی |
| ایویں کیویں تیݙی سک دے تھل توں نکلوں |
| پتے لکھیے داݨاں پاݨی ، کتنے تاݨی |