سرائیکی شاعری

زُلفاں دی چھاں ہاڑ ہُنالے لِکھدے ڳئے

اساں جیوݨ دا راہ نسے منڳدے

چپ کوں چم چاتے متاں میں نال میݙا ݙر نکلے

تیݙی یادیں دے سجھ جو کہہ ڳئے ہن

ٹر سڳدی ھے سک سنڳتاݨی ، کتنے تاݨی

گزار چھوڑی ہے میں حیاتی میکوں سنڄاتی

اے عشق ء عشق دا اوکوں کݙاہیں بخار تھی سڳدے

اکھیں وچوں ہنجھ دے موتی پووݨ والا کوݨ؟

پیریں ٻدھی ہر پائیل دی چھن چھن وچ مجبوریاں