سرائیکی شاعری

ڄیویں ساوݨ ساݙوں راہیں بدلسے

فکر دا سجھ ابھردا ہے سوچیندیں شام تھی ویندی

میݙے ویڑھے بہاراں ہن تے ݙر کوئی ناہ خزاواں دا

بھاݨ اُتاک تے جھوپڑ سالھیں محل منارے میݙے ہن

کوفے دا اول ݙینھ توں وفا نال ھ جھیڑا

زُلفاں دی چھاں ہاڑ ہُنالے لِکھدے ڳئے

اساں جیوݨ دا راہ نسے منڳدے

چپ کوں چم چاتے متاں میں نال میݙا ݙر نکلے

تیݙی یادیں دے سجھ جو کہہ ڳئے ہن

اپڑیں ہر خواہش کوں پہلے پیروں راݨا کیتا