سرائیکی شاعری

تیݙی یادیں دے سجھ جو کہہ ڳئے ہن

ٹر سڳدی ھے سک سنڳتاݨی ، کتنے تاݨی

گزار چھوڑی ہے میں حیاتی میکوں سنڄاتی

اے عشق ء عشق دا اوکوں کݙاہیں بخار تھی سڳدے

اکھیں وچوں ہنجھ دے موتی پووݨ والا کوݨ؟

پیریں ٻدھی ہر پائیل دی چھن چھن وچ مجبوریاں

عشوے غمزے اکھ دی شارت ہووے پئی

اینویں رلدے رلدے آئے ہاسے بھانویں شک پوندے وت رل ڳئے ہیں