سرائیکی غزلاں

کوفے دا اول ݙینھ توں وفا نال ھ جھیڑا

زُلفاں دی چھاں ہاڑ ہُنالے لِکھدے ڳئے

اساں جیوݨ دا راہ نسے منڳدے

تیݙی یادیں دے سجھ جو کہہ ڳئے ہن

ٹر سڳدی ھے سک سنڳتاݨی ، کتنے تاݨی

گزار چھوڑی ہے میں حیاتی میکوں سنڄاتی

اے عشق ء عشق دا اوکوں کݙاہیں بخار تھی سڳدے

اکھیں وچوں ہنجھ دے موتی پووݨ والا کوݨ؟

پیریں ٻدھی ہر پائیل دی چھن چھن وچ مجبوریاں