ٻہوں تڑپایا ای ڈھول ناداناں

پوہ دی سردی تھوں ہتھ پیر ٹھردے پۓ ھن تے سارے وجود کوں تھل دے ٹھڈے ٹباں دی ٹھڈ برف آلی کار ٹھریندی پئی ہائی تے چارے پاسے ہک مکمل خاموشی دا راج ھائی۔۔۔۔۔۔۔ کالی رات دے کالے شوش اندھارے اچ دور تائیں کائی شۓ وی نظر ناھی آندی تے کالی رات دے کالے شوش اندھارے اچ سڑک دے نال کھڑے درختاں کوں کوہیڑ آپنڑیں وہلیٹ اچ گھدی پئی ھائی تے درختاں دے پتراں تے جیں ویلے کوہیڑ دا پانڑی ڈھاندا ھا تاں ایویں لگدا ھائی جیویں سویر دے ویلے پُھلاں تے شبنم کردی پئی ہووے۔۔۔۔ اساں ڈونہیں ہک چھپر نما ہوٹل دی منجی دے بیٹھے آپنڑی کہیں مونجھ دی چُپ اچ گم بیٹھے ھاسے تے ساڈے درمیان اچ ہک پرانڑیں ٹین دے ڈبے اچ بھاہ دے انگارے بھکدۓ پئے ھن اچانک ھوا دا جھولا آوے ھا تاں انگاراں دا رنگ وی رتا لال تھی ویندا ھائی تے اساں اُنہاں تپدے رتے لال انگاراں دے نال آپنڑیں ٹھڈے ٹھار ہتھاں کو سکیندۓ بیٹھے ھاسے اساڈے ٹھڈے ھتھاں اچ انگاراں دے سیک دی گرمی ساڈے ٹھڈے وجود کو گرم کر ڈیندی ھائی تے اساں ولا آپنڑی مونجھ دی کیفیت چوں نکل کے ہک بۓ کوں ڈیکھنڑ پاۓ ویندے ہاسے۔۔۔۔۔چھپر نما ھوٹل تے ادھی رات دے ویلے ہک ملازم چاہ دا پتیلا بڑکائی کھڑا ھاں اساڈے سڈ تے او ساکوں ڈو مٹی دے پیالاں اچ چاہ پا ڈتی تے اساں ول منجی تے باہے کے چاہ پیونڑ لگ پۓ تے میں آپنڑیں سامنڑیں منجی تے بیٹھے ھوۓ آپنڑیں پرانڑیں سنگتی کولوں پچھا۔۔۔۔۔توں اتنا عرصہ تھی گیا ھے کتھاں غائب تھی گیا ھانویں؟؟؟اوں چاہ دا ہک لمبا جیا گُھٹ بھرا تے میکوں آکھنڑ لگا۔۔۔۔۔بس یار کتھائیں روزی رُوٹی دی گول اچ شھر بدر تھی گیا ھامی تے شھر ونج کے میکوں بس ہکو چنتا راھندا ھا جو میں جڈاں گھر کولوں باھر نکھتا ھامی تاں میڈے نکے نکے بال میڈوو ڈیکھ کے رُوندے کھڑے ہن تے میں اُنہاں کوں رُوندا پٹیندا چھوڑ کے آپنڑیں گھر تھوں بےگھر تھی کے ہک وڈے شھر دی دھاگے آلی مل اچ ملازم تھی کے آپنڑیں بالاں دی خاطر روزی کمیندا راہ گیا ھامی ھر مہینے دی تنخواہ گھر بھیج ڈیندا ھم تے بس ایویں زندگی دے ڈھنہ تے رات گزردے راہے گۓ تے میں روزی دی گول اچ آپنڑی سنگت ساتھ کوں وقتی طور تے بھلا ڈتا ھامی۔۔۔۔۔ ہک سال تھوں بعد میں کجھ ڈھنہہ پہلے گھر ول آیا ھاں تے ول پرانڑی سنگت ساتھ نال جڑے ھوۓ آپنڑیں دوستاں دی گول نکل پیا ھاں جو اج ول توں میکوں ادھی رات دے ویلے ایں ھوٹل تے مل پیا ھیں تاں میڈی ساری بُکھ تس تے مونجھ وی تیکوں ملنڑ تھوں بعد لاہے گئ اے میں ول ہنڑ جیونڑ دے قابل تھی گیا ھاں۔۔۔۔۔جیں ویلے اُس آپنڑی گاہلھ مکائی تے میں اُس نوں ڈٹھا تاں اُس دیاں اکھیں چوں ھنجوں دے قطرے اس دے چہرے تے چمکدۓ پئے ھن میں اُس دی ڈکھی حالت کوں ڈیکھ تے کے اُس نوں تسلی تے حوصلہ ڈیونڑ کیتےء کجھ آکھنڑ دی کوشش پیا کریندا ھامی جو اچانک ھوٹل دے باھروں ہک ٹرک آنڑ کے رُکا تے ادھی رات دی چُپ دے نال الیندی ھوئی آواز اچوں ڈُکھی دلاں دے سوداگر عطاء اللہ خان عیسیٰ خیلوی دی ڈکھی تے درد بھری آواز ساڈے کناں نال ٹکراونڑ لگ پئی۔۔۔۔۔۔
بہوں تڑپا ایں ڈھول ناداناں
ہجر فراق دے ماراں نوں۔۔۔۔۔۔۔!!!!!